اصلاح ژنتیکی گیاهانی که طی این فرآیند سلولوز آنها تکه تکه می شود، امکان تولید سوخت توده های زیستی و به دنبال آن سوخت های زیستی را فراهم کرده است.
در این فرآیند جدید محققان به مهندسی ژنتیکی گیاه ذرت پرداخته تا بتوانند با استفاده آنزیم های تولیدی، برگ و ساقه های آن را به وسیله در هم شکستن سلولوز به قند تبدیل کنند. این گیاهان می توانند هزینه تولید اتانول از این روش را کاهش داده و در عین حال به سوخت زیستی تولید شده به این روش در مقایسه با سوخت زیستی تولید شده با استفاده از دانه های ذرت وجهه ای رقابتی تر بخشند. در حال حاضر استفاده از دانه های ذرت منبع اصلی تولید سوخت زیستی اتانول در آمریکاست.
منابع سلولوزی تولید اتانول همچون توده های زیستی و گیاهان خاص به شدت مورد توجه محققان قرار گرفته اند زیرا در عین ارزان بودن، فراوان نیز هستند.
اما تبدیل سلولز به عنوان یک کربوهیدرات پیچیده، به قند و سپس مخمر برای تولید اتانول، در مقایسه با تبدیل نشاسته موجود در دانه های ذرت به قند، فرآیندی پرهزینه است. مشکل اساسی آن است که درهم شکستن سلولوزعموما به آنزیم های گران قیمتی نیاز دارد که از میکروب های مهندسی شده ژنتیکی حاصل می شوند.
بر اساس گزارش تکنولوژی ریویو، اما اکنون پروفسور مریام استیکلن در دانشگاه دولتی میشیگان به همراه همکارانش به مهندسی ژنتیکی ذرت پرداخته تا آنزیم مشابهی را تولید کنند که در حقیقت میکروب های یاد شده آن را تولید می کنند.
به گفته وی، سلولوزهای گیاهی می توانند در تولید اتانول بین 30 تا 50 درصد صرفه جویی اعمال کنند.