پدیدآورنده:مهندس مجتبی شریعتپناهی،
خلاصه:
کلمات کلیدی:
،
نام خانوادگی: آراسه ARACEAE
سرزمین اصلی: نواحی حاره آمریکا، برزیل
و کلمبیا.
دیفن باخیاDIEFFENBACHIA برای اغلب خانوادهها نامی آشناست. گیاهی است همیشه سبز که سی گونه دارد.
دیفن باخیای آمونا D_AMOENA
به نواحی حاره آمریکا تعلق دارد. این گونه، به طور متوسط شصت تا صد و بیست سانتیمتر رشد میکند. برگهایش سبزند و لکههای سفید یا کرم دارند. طول برگهای آمونا پنجاه تا شصت سانتیمتر است.
گونه دیگری به نام پیکتا D_PICTA که بومی برزیل و کلمبیاست، برگهایی به رنگ سبز همراه با لکههای سفید، کرم و یا نقرهای دارد.
گونه پیکتا چهل سانتیمتر رشد میکند و طول برگهایش سی سانتیمتر است.
در بعضی از واریتههای پیکتا دمبرگها، شیریرنگند.
روش پرورش دیفن باخیا
گرما:
به طور کلی گیاهی گرمادوست است و در زمستان مناسبترین درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتیگراد و در تابستان بیشتر از بیست و چهار درجه سانتیگراد است.
موقعی که هوا خیلی گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روی برگهایش پاشیده شود.
در هوای گرم اگر غبارپاشی نشود، برگهایش قهوهای گشته، خود را جمع نموده و میریزند. در این صورت بهتر است آن را به محل خنک منتقل کرده و آب بیشتری به آن بدهید.
در مورد اسپری کردن آب روی برگهایش به این نکته توجه داشته باشید که وقتی نور آفتاب روی برگهایش قرار دارد، نباید آنها را خیس کرد، زیرا در این صورت دچار سوختگی برگ گشته و روی پهنکبرگ لکههای قهوهای ظاهر خواهد شد.
نور:
دوستدار محیطی سایهروشن است. مناسبترین موقعیت، زمانی فراهم میآید که در محلی پرنور و به دور از تابش مستقیم آفتاب قرار داشته باشد.
در صورتی که در محل کم نور و سایه برای مدت طولانی قرار گیرد، ساقهها و برگهایش استحکام خود را از دست داده و رشد بیرویه میکنند. در این صورت گیاه زشت و بدقواره میشود و ساقههایش خود را میاندازند. در محیط بسیار پرنور که نور آفتاب برای این گیاه مزاحمت ایجاد میکند، برگها زیبایی و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتابسوختگی خواهند شد.
علامت آفتابسوختگی، خشکی و قهوهای شدن لبه و اطراف برگهاست.
آبیاری:
نیازش به آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط یک بار به آن آب بدهید.
روش دقیقتر برای پیدا کردن زمان آبیاری دیفنباخیا آن است که اجازه بدهید سطح خاک خشک شود. هر وقت خاک رطوبت خود را از دست داد و خشک شد، به آن آب بدهید. آب کم، موجب توقف رشد و ریزش برگها میگردد. البته ریزش برگهای دیفن باخیا ممکن است علتهای دیگری نیز داشته باشد.
دیفن باخیا به آب زیاد حساسیت دارد. اگر به طور بیرویه به آن آب بدهید، خیلی زود دچار پوسیدگی ساقه میگردد.
یک قارچ بیماریزا به نام «بوتریتیس» در مواقعی که رطوبت هوا زیاد بوده و گیاه در سرما قرار داشته باشد، یا آب زیادی به آن داده باشید، آبکی و لهیده شدن و پوسیدگی برگ و ساقه را به وجود میآورد. ضمنا برگهای پایینی زرد میشوند. بنابراین بهتر است جنس خاک و محلی را که گیاه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت بشناسید و با دقت و رعایت برنامه زمانبندی شده، به آن آب بدهید.
خاک:
مناسبترین خاک برای دیفن باخیا مخلوطی است از سه قسمت خاک جنگلی، خاک برگ، و یک قسمت خاک معمولی باغچه.
کودپاشی:
از اوایل بهار تا اواسط پاییز هر هفته یک بار به غلظت 3 گرم در لیتر کود تقویتی را در آب حل نموده و به گیاه بدهید.
تکثیر:
الف ـ در بهار قلمههایی به طول ده سانتیمتر از ساقه برداشته و به صورت عمودی در ماسه قرار دهید. (شکل 1)
(شکل 1)
ب ـ در بهار قلمههایی به طول پنج سانتیمتر از ساقههای ضخیم که دارای چند جوانه هستند، برداشت کرده و به صورت افقی در ماسه قرار دهید. (شکل 2)
(شکل 2)
ج ـ پاجوشهایی که کنار پایه اصلی سبز میشوند، از گلدان خارج کرده و به گلدان دیگری منتقل کنید. (شکل 3)
(شکل 3)
نکات مهم در نگهداری
دیفن باخیا
ریزش برگهای دیفن باخیا مهمترین مشکل نگهداری این گیاه است. البته در دیفن باخیاهای مسن، ریزش برگهای پایینی تا حدودی امری طبیعی است.
با رعایت نکاتی که گفتیم، میتوان از ریزش برگها جلوگیری کرد. اگر ریزش برگها تا حدی بود که گیاه زشت و بد منظره شد، با روش قلمه به ازدیاد آن بپردازید.
توقف رشد دیفن باخیا هم موضوع مهمی است. با تغذیه بموقع و زیر و رو کردن خاکهای سطحی و ایجاد تهویه کافی در خاک، برای رشد بیشتر تحریک میشود.
توضیح:
بعد از برداشتن قلمه آن را یک روز در سایه نگهداری کنید، تا شیرآبه داخل ساقه خشک شود.
