مشخصات: اسم علمی گل میگو Beloperone guttata بوده و از خانوادهAcanthacee می باشد. بلوپرون گیاهی است بومی مکزیک .ارتفاع این گیاه 40 تا 50 سانتیمتر و گسترش آن 2 تا 35 سانتی متر است. دارای برگهای تخم مرغی شکل و سبز رنگ می باشد و گلاذین سنبله ای آن از گلهای کوچک و سفیدی تشکیل شده که از اویل بهار تا اواخر پاییز روی گیاه ظاهر می شود. گلها به وسیله براکتهای قهوه ای کمرنگ پوشیده شده اند. مجموع گلها و براکتهای بلوپرون شبیه میگو می باشد.

مراقبت: این گیاه به نور زیاد، گرمای معمولی، خاک همیشه خیس، رطوبت هوای 50 تا 70 درصد و خاک قلیایی احتیاج دارد. هنگامی که گیاه بلوپرون شروع به گل دادن کرده باید درجه حرارت را کم کنید تا براکته‌ها بهتر رنگ بگیرند و دوام گلها هم بیشتر شود.

کود: کود مورد نیاز گل میگو را می توان به میزان 3 گرم درلیتر، هرهفته یکبار، ازفروردین تا مهرماه، مورد استفاده قرار داد.

خاک: بهترین نوع خاک برای این گیاه، مخلوطی از خاک برگ ، تورب و خاک باغچه می باشد.

ازدیاد: گل میگو را میتوان با موفقیت، از طریق قلمه های انتهایی ساقه و یا قلمه های ساقه های ساقه‌ای، از اواسط بهار تا اوایل تابستان، تکثیر کرد. با استفاده از یک چاقوی تیز،قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه 5/7 سانتیمتر و قلمه های ساقه ای را به اندازه تقریبی 5 سانتیمتر جدا کنید. سپس انتهای آنها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و هر یک را در گلدان بکارید. اگر مایلید گیاه پر پشت و انبوهی داشته باشید قطر دهانه 11 سانتیمتر حاوی کمپوست مخصوص بذر و قلمه ، بکارید. قلمه ها را با کیسه پلاستیکی بپوشانید و دمای محیط را  زمان ریشه دهی که معمولا 2 ماه طول می کشد، حدود 20 تا 21 درجه سانتیگراد نگاه دارید. قلمه های را در نور مناسب و کافی ولی دور از تابش مستقیم آفتاب قرا دهید زمانی که ریشه دهی آغاز شد، کیسه پلاستیکی را بردارید و تغذیه مصنوعی را شروع کنید.

عوارض و درمان: اگر برگهای گیاه بلوپرون بد شکل شد و حشرات ریز و مواد چسبناک روی برگها مشاهده کردید، به مدت چهار هفته با سم حشره کش گیاه را سمپاشی کنید. اگر برگهای گلدان به زردی گرایید، خاک باتلاقی شده است. آبیاری را کمتر کنید زهکش خاک را بررسی نمایید تا آب داخل گلدان باقی نماند. شاخه های دراز و منحرف این گیاه به ما میگوید هوا خیلی گرم است. پس گلدان را به محل خنک تری ببرید و شاخه‌ها را هرس نمایید. رنگ پریدگی براکته های گل تابستان کمبود نور و در زمستان گرمی هوا است. گلهای بلوپرون فقط یک هفته عمر دارند و ریزش آنها کاملا طبیعی است اما سیاه شدن براکته ها و فلسهای روی گل در اثر غبار پاشی روی گلها ایجاد می شود. رطوبت محیط گلدان را به وسیله آبی که در زیر گلدانی حاوی سنگریزه ریخته می شود تامین کنید.مواد براق کننده شیمیایی برگها را سیاه می کنند پس برای تمیزی فقط از غبار پاشی روی برگها انتقاد کنید در صورتی که در فصل تابستان برگها ریزش می کنند، یعنی گیاه تشنه است و اگر این علامت در زمستان دیده شد یعنی هوای محیط سرد است. رنگ پریدگی برگها هم با تغذیه مصنوعی ، هر سه هفته یکبار مرتفع می شود.

مشخصات: اسم علمی این گیاه Camellia japonica ، از خانواده  Theaceae می باشد. این گونه بومی آسیایی شرقی است و بصورت درخت یا درختچه با ارتفاع متوسط، دیده می شود. در گلدان ارتفاع این گیاه به 2 تا 3 متر می رسد. برگهای این گیاه دائمی، با لبه دندانه ای، نوک تیز و سبز رنگ می باشد و به طور متناوب روی ساقه قرار می گیرند . گلهای کاملیا منفرد بوده  و جام گل ساده یا مضاعف دارند وبه رنگ های مختلف سفید، قرمز، ارغوانی دیده می شوند. حرارت زیاد موجب از بین رفتن گیاه می شود. به علاوه گیاه در زمستان به یک دوره سرمای متوسط احتیاج دارد. معمولا جوانه ها ی گل در اوائل زمستان، در درجه حررات بیش از 18 درجه سانتی گراد تشکیل میشوند و وقتی جوانه ها به حد کافی رشد گردند گیاه را باید به محلی با درجه حرارت حداقل 8 درجه سانتی گراد نگاه می دارند و گلها شروع به باز شدن می نمایند.

مراقبت: کاملیا به نور متوسط ، حرارت معمولی، آبیاری متوسط تا زیاد، رطوبت 70 تا 90درصد و خاک اسیدی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز این گیاه را می توان به مقدار 2 گرم سولفات آمونیوم و 2 گرم کود معمولی در یک لیتر، هر دو هفته یکبار از بهمن تا مرداد، مورد استفاده قرار داد.

خاک: مخلوطی از سه قسمت خاک جنگلی و یک قسمت ماسه برای پرورش کاملیا متناسب است.

ازدیاد: برای تکثیر این گیاه می توانید از ساقه های نیمه چوبی یکساله قلمه های انتهایی یا ساقه ای ، تهیه کنید و در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و در گلدان محتوی کمپوست مخصوص بذر قلمه بکارید . روی قلمه ها را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید و خاک را مرطوب نگه دارید. بعد از ریشه دهی کامل، قلمه ها را به گلدان های بزرگتر حاوی کمپوست گلدانی منتقل کنید.

عوارض و درمان: گلهای کمرنگ و شفاف می تواند ناشی از مواد براق کننده شیمیایی باشد. گروهی از حشرات آفت لکه های دیسک مانند روی برگها ایجاد می کننند. اگر هفته ای یکبار با سم حشره کش نفوذی گیاه را سمپاشی کنید علایم بر طرف می شود. در صورتی که برگهای گیاه ناگهان خشک شوند، احتمال بدهید صدمه مربوط به اشعه مستقیم آفتاب است. آبیاری بیش از حد باعث زردی برگها و سقوط آنها می شود آب آبیاری کاملیا باید حتی الامکان بدون املاح سنگین به خصوص کلسیم باشد، در غیر این صورت و یا در صورت کمبود آهن ممکن است غنچه ها بدون اینکه باز شوند سقوط نمایند و یا برگها سبز کمرنگ بشوند برگهای ریز گیاه، بدون هیچ اثری از غنچه و گل، حاکی ازکمبود موادغذایی است.

 برگهای گرد آلود را با دستمال نرم  تمیز کنید. از مواد براق کننده شیمیایی، برای این منظور، فقط ماهی یکبار استفاده کنید. ضمنا مواظب باشید گلها از این مواد براق کننده در امان باشند ریزش برگها در زمستان طبیعی است. نگران گلدان کاملیای خود نباشید.

.

مشخصات: اسم علمی صبر زردAloe variegate و از خانوده Liliaceae میباشد. این گیاه بومی ناتال بوده و گیاهی است آبدار و گوشتی به ارتفاع 30 سانتیمتر و برگهای ضخیم و نیزه ای به طول 12 سانتیمتر که دارای نوارهای سفید و سبز تیره عرضی میباشد. معمولا این گیاه در اطاقهای کم  رطوبت به خوبی رشد می کند . لبه برگهای آن دندانه دارد است و گلهایی به رنگ نارنجی روشن، به شکل گل آذین و به طول 30 سانتیمتر دارد، این گلها در اوائل بهار ظاهر می شوند. صبرزرد نباید در مقابل نور مستقیم خورشید قرار بگیرد و نیز نباید قطرات آب روی برگهای آن ریخته شود زیرا باعث پوسیدگی گیاه می شود. همچنین نیاز آب دادن زیاد در زمستان باید خودداری کرد.

مراقبت: این گیاه به نور متوسط تا شدید ، هوای معتدل، آبیاری کم، رطوبت نسبی کم و خاک قلیایی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز است را هر دو هفته یکبار به مقدار 3 گرم در لیتر از اسفند تا آبان ماه استفاده می‌کنند.

خاک: مخلوطی از یک قسمت خاک برگ و دو قسمت ماسه، خاک مطلوبی برای رشد گیاه فراهم می نماید.

ازدیاد: صبر زرد پا جوشهای زیبایی را در کنار پایه مادری تولید می کند که بهترین روش برای تکثیر آن است. این گیاه را در اواخر بهار یا اوایل تابستان ، زمانی که پاجوشهایی را تولید کرده از گلدان بیرون آورید و پاجوشهایی را که شروع به تشکیل فرم روزت نموده اند به آرامی از پایه مادری جا کنید دقت کنید ساقه را نشکنید و پا جوشها همراه با ریشه زیاد جدا کنید. سپس آنها را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی کمپوست مخصوص گیاهان گوشتی بکارید و در نور مناسب دهید تا ریشه دهی انجام شود. دما را 18 تا 20 درجه سانتیگراد و خاک را نسبتا مرطوب نگاه دارید. به یاد داشته باشید پا جوشهای بزرگتر با سرعت بیشتری نسبت به پا جوش های کوچک ریشه می دهند.

مشخصات: اسم علمی یوسف Coleus blumei ،از خانوده Labiatae   می باشد. این جنس داری 150 گونه از گیاهان همیشه سبز چند ساله یا دائمی است. این گونه بومی جاوا بوده  ارتفاع آن به بیش از 40 سانتی متر و گسترش آن نیز به بیش از 25 سانتی متر می رسد این گیاه گرچه دائمی است ولی هنگام فصول سرد اگر خارج از گلخانه یا آپارتمان نگاه داری شوند از بین خواهند رفت. برگهای زیبایی ان به رنگهای مخلوط قرمز، سفید ، سبز، زرد و قهوه ای دیده می شود برای این که یک گیاه بوته ای از این گونه به دست آوریم. گلهای کوچک و آبی رنگ آن را باید هنگام ظهور  پنسمان یا قطع کرد. این گونه دارای واریته های بسیاری است که هر کدام دارای برگهایی به رنگها یا مخلوطی از رنگهای مختلف می باشد.

مراقبت: حسن یوسف به نور زیاد، گرمای زیاد، آبیاری فراوان، رطوبت هوای 50 تا 70 درصد و خاک قلیایی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز حسن یوسف را می توان به میزان، 3 گرم در لیتر، هر دو هفته یکبار، از فروردین تا مهر ماه، مورد استفاده قرار داد.

خاک: مخلوطی از خاک باغچه، خاکبرگ و ماسه، خاک مناسب رشد این گیاه است.

ازدیاد: گیاه حسن یوسف با دو روش قلم زدن مستقیم  ریشه دهی در آب ، تکثیر می شود. از اواسط تابسان تا اواخر پاییز ، قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه 5 تا 8 سانتیمتر ، به آرامی جدا کنید، ساقه های نازک و گوشتی قلمه را فشار ندهید. می توانید از پودر هورمون ریشه زایی استفاده کنید، اگرچه خیلی هم لازم نیست. سپس قلمه ها را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر، حاوی کمپوست گلدانی قرار دهید . در دمای 18 تا 20 درجه سانتیگراد و نور مناسب نگاه دارید.مراقب باشید که هرگز خاک گلدان خشک نشود. قلمه ها بعد از 10 تا 14 روز از تابش مستقیم خورشید قرار دهید. زمانی که قلمه ها ریشه داد آنها را بیرون آورده و در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی کمپوست با پایه پیت قرا دهید. باید دقت کنید که ریشه ها شکسته یا کنده نشود.

مشخصات: اسم علمی این گیاه  Stapelia ، از خانواده  Asclepiadaceae  می‌باشد. این جنس بومی آفریقای جنوبی است، ساقه آن خوابیده و شاخه هایش چهار گوش، بالدار یا دندانه دار و بدون برگ است. این گیاه گلها کرک دارد و بزرگی دارد که به شکل ساره  دریایی و به رنگ زرد، خرمایی و ارغوانی هستند. گلها از مرداد تا مهر در انتهای شاخه ها ظاهر می شوند و بوی بدی دارند سیستم ریشه ای این گیاه طوری است که می توان آنها را در گلدان هایی که عمق زیاد ندارند پرورش داد. تعویض گلدان هردو سال یکبار صورت می گیرد. در زمستان به گیاه گل قورباغه ای آب کمی می دهند و آن را در10 درجه سانتیگراد نگاه داری می کنند.

مراقبت: گل قورباغه ای به نور زیاد، حرارت معمولی تا زیاد، آبیاری اندک، هوای خشک، وخاک قلیایی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 3 گرم درلیتر، هر سه هفته یکبار، از فروردین تا شهریور، مصرف کرد.

خاک: مخلوطی از خاک باغچه با کمی تورب برای رشد و نمو گل قورباغه ای مناسب می‌باشد.

ازدیاد: گل قورباغه ای را از طریق کاشت بذر در اواسط بهار تکثیر می کنند. بذرها را در سینی بذر، حاوی کمپوست مخصوص گیاهان گوشتی بکارید و دردمای 20 تا21 درجه سانتیگراد نگاه دارید. نهالهای بذری در 2 هفته رشد خواهد کرد. این گیاه را از طریق قلمه گیری یا تقسیم بوته هم می‌توانید تکثیرکنید. زمانی که گیاه رشد کافی کرده و به شکل انبوه در می آید، در اواخر بهار، به آرامی ساقه هایی را ازگیاه جدا کنید و سعی نمایید این ساقه ها همراه ریشه باشد. سپس آنها را در گلدانی با قطر دهانه 6 تا 9 سانتیمتر حاوی کمپوست گیاهان گوشتی و کاکتوس بکارید. خاک را نسبتا مرطوب نگه دارید. قلمه های ساقه ای را نیز از اوایل تا اواسط تابستان، با یک چاقوی تیز، از پایه مادری جدا کنید. سپس آنها راچند روزی کنار بگذارید تا در محل برش ساقه کال تشکیل شود، آنگاه آنها در گلدانی با قطر دهانه 6 تا 9 سانتیمتر حاوی کمپوست مخصوص گیاهان گوشتی و کاکتوس بکارید.

مشخصات: اسم علمی کاکتوس ارکیده ایEpiphyllum Xackermannii  ، از خانواده Cactaceae  میباشد .این جنس دارای 21 گونه از گیاهان گلخانه ای و آپارتمانی چند ساله است که بومی نواحی حاره آمریکا هستند . گونه های این کاکتوس، گل درشت بوده و در زمستان تا 5 درجه سانتی گراد به سرما مقاوم است. ولی برای داشتن گیاه درشت وگلهای بزرگ باید در زمستان دردمای 8 تا 10 درجه سانتیگراد نگاهداری شود، گلهای این کاکتوس زنگوله ای (به قطر 15 سانتی متر است.

مراقبت: اپی فیلوم به حرارت متوسط، گرمای معمولی، خاک همیشه خیس، رطوبت هوای معمولی تا زیاد و خاک کمی اسیدی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز کاکتوس ارکیده ای را می توان به میزان یک گرم در لیتر، هر هفته یکبار، از اردیبهشت تا شهریور، مورد استفاده قرار داد.

خاک: بر عکس دیگر کاکتوس ها، خاک این گیاه باید دائما مرطوب باشد و خاک مناسب رشد آن مخلوطی از ماسه شسته و خاک برگ است.

ازدیاد: کاکتوس ارکیده ای به آسانی از طریق قلمه ها یا شاخه های فرعی جدا شده در اواسط بهار تابستان، تکثیر می شود. با یک چاقوی تیز قلمه را درست از محل اتصال بین گیاه اصلی و شاخه فرعی، از گیاه مادری جدا کنید. یک روز یا بیشتر، قلمه ها را دور از نور قرار دهید تا در محل بریده شده، پنبه گیاهی ایجاد شود، سپس قلمه ها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و در گلدانی با قطر دهانه 9 تا 11 سانتیمتر، حاوی کمپوست گیاهان گوشتی و کاکتوس، بکارید. گلدان را در نور مناسب و دمای 18 تا 20 درجه سانتیگراد نگه دارید و خاک را کمی مرطوب کنید. پس از یکماه ریشه زایی انجام شده و گیاه به رشد طبیعی خود ادامه می دهد.

مشخصات: اسم علمی شیپور طلایی Allamanda cathartica  و ازخانوده Apocynaceae  می باشد. این گیاه بومی آمریکای جنوبی است. بلندی این گیاه به 3 تا 5 متر می رسد و گسترشی در حدود 3 تا 4 متر دارد. برگها به صورت متقابل و بیضی شکل بوده و نوک آنها باریک می باشد. در اواخر پاییز گیاه را باید هرس نمود تا شاخه های جانبی تحریک شوند و گلهای بیشتری بدهند. در زمستان باید در جه حرارت، حداقل 18 درجه سانتیگراد باشد و آب کمی به این گیاه داده شود. گلهای آلاماندا  شیپوری و به رنگ طلایی و به طول 8 سانتی متر است و در اواسط تابستان ظهر می شود.

مراقبت: این گیاه به نور متوسط، هوای گرم و مرطوب، خاک همیشه خیس و قلیایی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز شیپور طلایی را می توان به میزان 5 گرم در لیتر هر هفته یک بار، از اردیبهشت تا شهریورماه، استفاده کرد.

خاک: مخلوطی از یک قسمت تورب، یک قسمت خاک برگ و یک قسمت خاک باغچه برای این گیاه مناسب می باشد.

ازدیاد: آلاماندا را می‌توانید در اواسط بهار تا اوایل تابستان از قلمه های انتهایی ساقه تکثیر کنید. قلمه ها را به طول10-8 سانتیمتر از گیاه جدا کنید و در پودر هورمون ریشه‌زایی فرو برده و هر یک را در گلدان با قطر دهانه 9 سانتیمتر بکارید و قلمه را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید دما با زمان ریشه دهی باید 20 تا 22 درجه سانتیگراد نگاه داشته شود این مدت نزدیک به 6 تا 8 هفته می باشد. آلاماندا به نور زیاد احتیاج دارد اما باید از تابش مستقیم نور خورشید محفوظ بماند. جهت فرم دهی و توپی و پرپشت شدن گیاه هر ساله در بهار طول ساقه ها را حداکثر به 15 سانتیمتر کاهش دهید. عمل هرس را از سال دوم به بعد شروع کنید.

  عوارض و درمان: اگر مشاهده کردید کلیه اندام گیاه شده اند ممکن است مواد براق کننده شیمیایی به آن آسیب رسانده باشد. ساقه های خیلی دراز گیاه در اثر نور کم و هرس نکردن ایجاد می شود بنابراین آلاماندارا به محل پر نور اما  دور از اشعه مستقیم آفتاب منتقل کنید و شاخه های آن را هرس نمایید. اگر در زمستان یا تابستان برگها پیچیده و قهوه ای شدند یعنی هوا خیلی سرد است. هوای سرد و مرطوب خصوصا در زمستان گاهی باعث می شود برگها سیاه شوند و ساقه حالت پوسیدگی به خود بگیرند در این صورت باید گیاه را به محل گرم و خشک تری منتقل کنید و با سم قارچکش سمپاشی انجام بدهید. زخمهای پنبه ای در محل قاعده برگ نشانه فعالیت حشره آفت است که باید با سم حشره کش نفوذی هر دو هفته یکبار سمپاشی نموده و یا با پنبه آغشته به سم لکه ها را خیس نمائید. برگهای زرد و مملو از تار عنکبوت هم نمایانگر فعالیت کنه ها است که بایستی با سم کنه کش سمپاشی کنید و یا با اسفنج مرطوب سطح زیر برگها را پاک  گردانید. برگهای جدید گیاه در صورت ریز ماندن به تغذیه مصنوعی نیاز دارد و ظاهر شدن گلها مربوط به نور کم یا تغذیه نامناسب است. همچنین سرمای زیاد در زمستان و یا تشنگی گیاه در تابستان باعث خمیده شدن و افتادن گیاه به سمت پایین می شود.